długi do ziemi

См. также в других словарях:

• rozpłaszczać się – rozpłaszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} kłaść się płasko na ziemi, rozciągać się pod naporem czegoś, starać się ukryć za czymś, czasem także wywracać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozpłaszczać się pod łóżkiem. Rozpłaszczać się w okopie. Rozpłaszczył się jak długi na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zagon — m IV, D. u, Ms. zagonnie; lm M. y 1. «wąski, długi pas ziemi uprawnej, ograniczony bruzdami» Zagon ziemniaków, buraków. 2. hist. «oddział wojska zapuszczający się w głąb obcego terytorium, najeżdżający obcą ziemię; wypad w głąb obcego terytorium» …   Słownik języka polskiego

• wlec — dk XI, wlokę (wlekę), wleczesz, wlecz, wlókł (wlekł), wlokła (wlekła), wlekli, wleczony 1. «ciągnąc przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś» Wlec skrzynię po ziemi. Konie z trudem wlokły sanie. Dwaj żołnierze wlekli rannego. Wlókł za sobą długi …   Słownik języka polskiego

• nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego

• drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta …   Słownik języka polskiego

• kulka — I ż III, CMs. kulkalce; lm D. kulkalek 1. «mały przedmiot kulisty, zbliżony kształtem do kuli lub w kształcie kuli; gałka» Metalowa, szklana kulka. Kulki papieru. 2. pot. «pocisk małego kalibru (zwykle rewolwerowy lub karabinowy)» 3. techn.… …   Słownik języka polskiego

• latyfundium — n VI; lm M. latyfundiumdia, D. latyfundiumdiów 1. «wielka posiadłość ziemska należąca do jednej osoby, rodu, zakonu itp., zwłaszcza w średniowieczu» Latyfundia magnackie, kościelne. 2. hist. «w starożytnym Rzymie: wielki majątek ziemski powstały… …   Słownik języka polskiego

• lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś …   Słownik języka polskiego

• powłóczysty — «ciągniony powolnie po wierzchu czegoś; tak długi, że ciągnie się po ziemi, że zwisa, kładąc się na ziemię» Powłóczysty strój. Powłóczysta suknia, kotara. ◊ Powłóczyste spojrzenie «spojrzenie przeciągłe, znaczące» …   Słownik języka polskiego

• rozciągnąć — dk Va, rozciągnąćnę, rozciągnąćniesz, rozciągnąćnij, rozciągnąćnął, rozciągnąćnęła, rozciągnąćnęli, rozciągnąćnięty, rozciągnąćnąwszy rozciągać ndk I, rozciągnąćam, rozciągnąćasz, rozciągnąćają, rozciągnąćaj, rozciągnąćał, rozciągnąćany 1.… …   Słownik języka polskiego

• stały — stali, stalszy 1. «odznaczający się sztywnością postaci; nieciekły i nielotny» Ciało stałe. Paliwo stałe. Stały stan skupienia. ∆ chem. Ciało stałe krystaliczne «ciało o uporządkowanym układzie atomów, które tworzą trwałą strukturę, zwaną siecią… …   Słownik języka polskiego